حکومت آزادگان

من طرفدار آزادی ام اما باور من به تغییر حکومت نیست یعنی با تغییر حکومت مشکلی از مردم حل نمی شه و این یک واقعیت تلخی است که مردم ما بایستی روزی به آن برسند ما صدها سال برای آزادی مبارزه کرده ایم و همیشه کار بدتر شده است مشروطه مشروعه شد، نفت ملی به ویروس کودتای 42 دچار شد، امیرکبیر به تومور دربار-روحانی-بی سوادی رسید، قائم مقام فراهانی، قوام و حتی خاتمی هم به مرگ جهالت زمان و مکان پای از نجات گریخت. نمی شود آقایان نمی شود خانم های محترم نمی شود با تغییر مهره مشکلی از این مرز و بوم حل نمی شود داشتن مدرک هم دردی را دوا نمی کند رفتن و آمدن ها نمی شود نه دوستان بیایید باور کنیم که نه تحریم و نه چپاول حکومت و آقا زاده ها مشکل اصلی ما نیست آمدن و رفتن یک اصلاح طلب دردی رو دوا نمی کنه بایستی دنبال قهرمان نگشت همین چند وقت قبل موسوی هم بود قبل تر هم شریعتمداری و نیز روحانی اهل نجف آباد و خیلی های دیگه و زمان شاه و زمان تمام شاه ها هیچ نمی شود برادران هم وطن‌ان روزی باید بیدار شوید یعنی همه بیدار شوند و بدانند نیازی به مائو به لنین به آبراهام لینکلن و به هیچ قهرمانی نیست تنها باید صبحی برسد و مردم بیدار شوند باید دیگر شعر "همیشه یک نفر باید به پا خیزد" را فراموش کنیم چقدر یک نفرها به پا خیزد و پایش را قلم کنیم نه مردم نه ای انسان دیگر حتی کاری از ابرانسان هم بر نمی آید بایستی تنها مردم هنگامی که آفتاب زد چشم هایشان را باز کنند ایران زمین را هیچ فریادی بیدار نمی کند مردم خفته اند و قرن هاست که خوش خوابیده اند حتی حمله مسلمانان صدر اسلام یا مغول ها، درد چنگیز و اسکندر نیست درد خوابی است که به آن عادت کرده ایم. باید همه بیدار شوند نه اینکه برای کشتن سیاستمداران یا نظامیان و آقا زاده ها بیدار شوند بایستی آن ها هم بیدار شوند این تنها بایدی است که باور نیاز دارد تزریق باور با زور و قهرمان پروری نمی شود نمی دانم چطور می خواهیم از خواب چند صد [یا هزار] ساله بر خیزیم اما بایستی راهی باشد شاید من این ها را در خواب می گویم اما مگر هم در خوابی مشترک سهیم نیستیم خب همه در خواب هم می لولیم پس نگرانی نیست بگذار من هم کابوس خواب خود و دیگران باشم. باشد که روزی همه با وحشت و غرق در عرق کابوس برخیزیم.